حانیةلغتنامه دهخداحانیة. [ ی َ ] (ع ص ) نعت فاعلی مؤنث از حنو. مهربان . || زنی که شوی نکند از مهربانی که با فرزند دارد. (منتهی الارب ). || گوسپند که خم دهد گردن خود را بدون علت . (منتهی الارب ).
