حامد
لغتنامه دهخدا
حامد. [ م ِ ] (اِخ ) ابن سمجون (سمحون )، مکنی به ابوبکر. ابن البیطار در مفردات خود مکرر از مفردات او نقل کند ازجمله در شرح کلمه ٔ هندبا و حریر. رجوع به ابن سمجون در همین لغت نامه و رجوع به الأعلام زرکلی ج 1ص 208 و حلل السندسیة ج 1 ص 229 و ج 2 ص 120 و 121 شود.