جمة
لغت‌نامه دهخدا
جمة. [ ج َم ْ م َ ] (ع ص ، اِ) چاه بسیارآب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || مجتمع آب چاه . (اقرب الموارد). || جماعتی انبوه از مردمان که دیت خواهند. (منتهی الارب ): جاؤوا فی جمة عظیمة؛ یعنی در جماعت بسیار که دیت خواهند. (اقرب الموارد).
- جمةالسفینة ؛ جایی از کشتی که آب تراویده ٔ درزها در آن جمع شود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
- جمةالظهیره ؛ معظم گرمگاه . (منتهی الارب ).
- جمةالماء ؛ جای ژرف از آب . (منتهی الارب ).
رجوع به جَم ّ شود.
- جمةالسفینة ؛ جایی از کشتی که آب تراویده ٔ درزها در آن جمع شود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
- جمةالظهیره ؛ معظم گرمگاه . (منتهی الارب ).
- جمةالماء ؛ جای ژرف از آب . (منتهی الارب ).
رجوع به جَم ّ شود.
