جراد
لغتنامه دهخدا
جراد. [ ج َ ] (اِخ ) ابن طهیةبن ربیعةبن وحیدبن کعب بن عامربن کلاب کلابی وحیدی . وی از شعرای مخضرم است که دوره ٔ جاهلیت و عصر اسلام را درک کرد. و بگفته ٔمرزبانی شبیب پسر او از همراهان حضرت حسین (ع ) در وقعه ٔ کربلا بوده است . (از الاصابة فی تمییزالصحابة).