جحاف
لغت‌نامه دهخدا
جحاف . [ ج ُ ] (ع مص ) رفتن شکم از ناگوارد شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). روان شدن شکم از هیزه . (آنندراج ). || (اِ) موت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مرگ همگانی . (از اقرب الموارد). || (ص ) آن رود که هرچه پیش آید ببرد. (مهذب الاسماء).
- سیل جحاف ؛ سیل که زمین را بکاود و ببرد هرچه هست . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- موت جحاف ؛ مرگی که ببرد و نابود سازد. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- سیل جحاف ؛ سیل که زمین را بکاود و ببرد هرچه هست . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- موت جحاف ؛ مرگی که ببرد و نابود سازد. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
