جان پاک
لغت‌نامه دهخدا
جان پاک . [ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) روح خالص و ناآلوده . روان که بکثافات مادی نیالوده باشد : چه بزرگ غبنی و عظیم عیبی باشد باقی را بفانی و دائم را بزایل فروختن و جان پاک را فدای تن نجس داشتن . (کلیله و دمنه ). || روح القدس : بسم الاب و الابن و روح القدس اله واحد؛ بنام پدر و پسر و جان پاک یکی خدا. (از آغاز ترجمه ٔ دیاتسارون ).
