جاده ٔ خوابیده
لغتنامه دهخدا
جاده ٔ خوابیده . [ جادْدَ / دِ ی ِ خوا / خا دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) راه دور و دراز بر قیاس راه خوابیده :
جاده ٔ خوابیده داند پای شوقم برق را
دست کوتاه مرا هر جا عنان گردد بلند.
جاده ٔ خوابیده داند پای شوقم برق را
دست کوتاه مرا هر جا عنان گردد بلند.
سعیدالدین راقم (از آنندراج ).