ثنة
لغتنامه دهخدا
ثنة. [ ث ُن ْ ن َ ] (ع اِ) زهار. || میان ناف و زهار. || اندرون شکم مردم . || مویهای دراز که بر تندی پاشنه ٔ اسب باشد. || وسط مردم و غیر آن . || ثنةالبطن ؛ زیر ناف تا فرج از درون شکم . || موضعی در رحم که جنین در آن جای دارد. ج ، ثُنن .