تیممگه

تیممگه . [ ت َ ی َم ْ م ُ گ َه ْ ] (اِ مرکب ) تیممگاه :
ز آتشین آه بن دریا را
چون تیممگه عطشان چه کنم .

خاقانی .

اگر بوی خشمش برد مغز دریا
تیممگهی در بیابان نماید.

خاقانی .

رجوع به تیمم و ماده ٔ قبل شود.