تیغگر
لغتنامه دهخدا
تیغگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) تیغساز. آنکه تیغها را بسازد. (آنندراج ) :
مغنی ز دف ساختی چون سپر
به قانون خبرگیر ازین تیغگر.
رجوع به تیغساز شود.
مغنی ز دف ساختی چون سپر
به قانون خبرگیر ازین تیغگر.
طغرا (از آنندراج ).
رجوع به تیغساز شود.