تیزگفتار

تیزگفتار. [ گ ُ ] (ص مرکب ) بی باک و گستاخ در سخن . دلیر و جسور در گفتن مطلبی :
بدین برز بالای این پهلوان
بدین تیزگفتار و روشن روان .

فردوسی .

رجوع به تیز و دیگر ترکیبهای آن شود.