تگامشی
لغت‌نامه دهخدا
تگامشی . [ ت َ م َ ] (اِ مرکب ) کلمه ٔ مرکب است از تگ و مشی و الف برای اتصال است چنانکه در تگاپو و دوادو. پس معنی تگامشی بمعنی تگاپو و بسیار دویدن باشد و چون لفظ تگ بمعنی عقب و پس نیز می آید در اینصورت الف برای اشباع شود و معنی آن تعاقب باشد یعنی در پی کسی دویدن . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). این وجه اشتقاق براساسی نیست : صورت درست آن تکامیشی و کلمه ٔ مغولی است . بمعنی تعاقب . رجوع به «سنگلاخ » و رجوع به تکامیشی شود.
