ته پا
لغتنامه دهخدا
ته پا. [ ت َ هَِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) تحت القوة و تحت الماء و تحت الشراب نیز گویند. و چیزی اندک که بدان ناشتا بشکنند. (آنندراج ) :
زهر مار است باده در ناهار
ته پا تا نباشد آب مخور.
بده باده کآن هست اصل معاش
ته پا اگر هم نباشد مباش .
زهر مار است باده در ناهار
ته پا تا نباشد آب مخور.
باقر کاشی (از آنندراج ).
بده باده کآن هست اصل معاش
ته پا اگر هم نباشد مباش .
؟ (ایضاً).