تنوفة
لغتنامه دهخدا
تنوفة. [ ت َ ف َ ] (ع اِ) بیابان . (منتهی الارب ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مفازة. (اقرب الموارد). || زمین فراخ بعیداطراف یا دشت بی آب و انیس ، اگرچه گیاه ناک باشد. ج ، تنائف . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
