تماشاکن

تماشاکن . [ ت َ ک ُ ] (نف مرکب ) تماشاکننده . تماشاچی . نظرباز. ج ، تماشاکنان :
چو در محاوره آید زبان شیرینش
کجا شدند تماشاکنان شیرین کار.

سعدی (دیوان چ مصفا ص 703).

ما تماشاکنان کوته دست
تو درخت بلندبالایی .

سعدی .

تنگ چشمان نظر به میوه کنند
ما تماشاکنان بستانیم .

سعدی .

شاید آن روی اگر سبیل کنند
به تماشاکنان حیرانش .

سعدی .

رجوع به تماشا و دیگرترکیبهای آن و تماشاکنان شود.