تلدد
لغت‌نامه دهخدا
تلدد. [ ت َ ل َدْدُ ] (ع مص ) چپاراست برگشته نگریستن . || سرگشته و متحیر شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): فتلددت تلدد المضطر. (از اقرب الموارد). || درنگ کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): امرت الناس فاذا هم یتلددون ؛ یتلبثون . (اقرب الموارد).
