تلخی چش
لغتنامه دهخدا
تلخی چش . [ ت َ چ َ / چ ِ ] (نف مرکب ) رنج بر. که تحمل سختی و محنت و مشقت کند :
بسا تنگ عیشان تلخی چشان
که آیند در حله دامن کشان .
رجوع به تلخی و ماده ٔ بعد شود.
بسا تنگ عیشان تلخی چشان
که آیند در حله دامن کشان .
سعدی (بوستان ).
رجوع به تلخی و ماده ٔ بعد شود.