تفقئة
لغتنامه دهخدا
تفقئة. [ ت َ ق ِ ءَ ](ع مص ) برکندن و شکستن چشم و آبله و مانند آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || شکافتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || چشم کور کردن . (تاج المصادر بیهقی ). کور ساختن .(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به تفقّؤ شود.
