ترئیة
لغتنامه دهخدا
ترئیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) بنمودن کسی را خلاف اعتقاد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). || پیش کردن کسی را آینه ، یا پیش داشتن او را تا بیند در آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). || (اِمص ) خوبی . || (اِ) دیدار خوب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
