تذنب

تذنب . [ ت َ ذَن ْ ن ُ ] (ع مص ) گرفتن راه را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) (ازمتن اللغه ). || سر عمامه فروگذاشتن . (تاج المصادر بیهقی ). دنباله گذاشتن عمامه ٔ خود را. (منتهی الارب ). دنباله ٔ دستار گذاشتن . (آنندراج ) (اقرب الموارد) (المنجد) (متن اللغه ). || تعدی و تجنی بر کسی . (المنجد). تجنی و تجرم بر کسی . (اقرب الموارد). تجرم و تجنی بر کسی . (متن اللغه ). || آمدن وادی را از جانب آخر آن . (اقرب الموارد).