تذفیفلغتنامه دهخداتذفیف . [ ت َ ] (ع مص ) زود و سبک بکشتن خسته . (تاج المصادر بیهقی ) (از آنندراج ) (المنجد). || سبک گردانیدن رخت و بار اشتر را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (المنجد) (اقرب الموارد). || به شتاب رفتن اسب . (اقرب الموارد).
