تدلیة

تدلیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) کسی را در کاری افکندن به حیلتی . (تاج المصادر بیهقی ). کسی را بحیلت در کاری افکندن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). انداختن یا نزدیک کردن کسی را بغرور. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد) : فدلیهما بغرور. (قرآن 22/7)؛ یعنی نزدیک ساخت آنان را بنافرمانی ، یانزدیک ساخت آنان را از بهشت بزمین یا جرأت داد آنان را بر خوردن . از دل ّ، و دالّة، یعنی جرأت . (از منتهی الارب ). || چیزی بجای فروگذاشتن . (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ).