تخته بردوختن
لغت‌نامه دهخدا
تخته بردوختن . [ ت َ ت َ / ت ِ ب َت َ ] (مص مرکب ) کنایه از ترک کردن است :
به آزادی جهان را تخته بردوخت .
ز ظلمات ، مشعل برافروختیم
به ظلم جهان تخته بردوختیم .
- تخته ٔ وقف بردوختن (دوختن ) ؛ ثابت ماندن . باقی ماندن . پایدار ماندن : و هنوز تخته ٔ وقف هیچکس بر سقف گیتی ندوخته اند. (سندبادنامه چ احمد آتش ص 17).
به آزادی جهان را تخته بردوخت .
نظامی (از گنجینه ٔ گنجوی ).
ز ظلمات ، مشعل برافروختیم
به ظلم جهان تخته بردوختیم .
نظامی .
- تخته ٔ وقف بردوختن (دوختن ) ؛ ثابت ماندن . باقی ماندن . پایدار ماندن : و هنوز تخته ٔ وقف هیچکس بر سقف گیتی ندوخته اند. (سندبادنامه چ احمد آتش ص 17).
