تتییم

تتییم . [ ت َ ] (ع مص ) بعشق بنده کردن . (تاج المصادر بیهقی ). بنده ٔ خود کردن عشق کسی را و رام و منقاد گردانیدن او را. (از منتهی الارب ) (از قطر المحیط) (از ناظم الاطباء) بعشق بنده گردانیدن و رام و منقاد نمودن . (آنندراج ).