تتعتع

تتعتع. [ ت َ ت َ ت ُ ] (ع مص ) بی آرام و تفته گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تردد در قرائت و بلید بودن زبان در آن . فی الحدیث : یقرءالقرآن و یتتعتع فیه ؛ ای یتردد فی القراءة و یتبلد فیه لسانه . (منتهی الارب ).