تبوی

تبوی ٔ. [ت َ ءْ ] (ع مص ) نکاح کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || فرود آمدن و مقیم شدن در آن . (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || جا دادن و فروآوردن کسی را بجایی . (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).