تبنیت

تبنیت . [ ت َ ] (ع مص ) خبر پرسیدن و بسیار سؤال کردن از کسی . (قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بنته ُ بکذا؛ ساکت کردن و غالب شدن او را بحجت . (از قطر المحیط)(منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || بنته الحدیث ؛ هرچه در دل داشت با وی در میان نهاد. (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || دختر زائیدن : بنتت المراءة؛ ولدت بنتاً. (قطر المحیط).