تبازی

تبازی . [ ت َ ] (ع مص ) بلند کردن سرین خود را. || گام فراخ نهادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). || بسیاری نمودن به آنچه نزد خود نباشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). || تبازی رهام (مرغ غیرشکاری )؛ خود را مانند باز نمودن . (از اقرب الموارد).