تأمع

تأمع. [ ت َ ءَم ْ م ُ ] (ع مص ) اِمَّعَه شدن . سست رای شدن مرد و فرمانبرداری از هرکس . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || همراه مردمان بضیافت رفتن . بی آنکه خوانده شده باشد به ضیافت رفتن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || در دین تبعیت دیگران کردن . (منتهی الارب ). رجوع به امعة شود.