تأثیم

تأثیم . [ ت َءْ ] (ع مص ) به بزه منسوب کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (دهار) (زوزنی ). گفتن کسی را که تو گناه کردی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). به گناه نسبت کردن . (آنندراج ). به بزه نسبت کردن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ). || گناه و کاری که حلال نبوده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) : هر دو منزه از لغو تأثیم . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 449).