تاتلی
لغتنامه دهخدا
تاتلی . [ ت ِ ] (اِ) سفره و دستار خوان را گویند. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). دستار خوان باشد. (فرهنگ جهانگیری ). دستر خوان . ساروق :
چو خوردم تاتلی برداشت از پیش
دعا و شکر نعمت کرد درویش .
چو خوردم تاتلی برداشت از پیش
دعا و شکر نعمت کرد درویش .
شیخ جنید خلخالی (از فرهنگ جهانگیری ).