بی چشملغتنامه دهخدابی چشم . [ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) کور. (ناظم الاطباء). آنکه چشم ندارد. || مجازاً، بی خُبْرَت . (یادداشت بخط مؤلف ) : آنکه بی چشم است بفروشد به یک جو جوهری .سنایی .
