بی نیازی دادن
لغت‌نامه دهخدا
بی نیازی دادن . [ دَ ] (مص مرکب ) توانگر کردن کسی را. غیرمحتاج کردن او را :
ترا بی نیازی دهم در جهان
گشاده کنم گنجهای جهان .
ترا بر سران سرفرازی دهم
هم از مهتران بی نیازی دهم .
بهر آلتی سرفرازیش داد
هم از خواسته بی نیازیش داد.
ترا بی نیازی دهم در جهان
گشاده کنم گنجهای جهان .
فردوسی .
ترا بر سران سرفرازی دهم
هم از مهتران بی نیازی دهم .
فردوسی .
بهر آلتی سرفرازیش داد
هم از خواسته بی نیازیش داد.
فردوسی .
