بی روایی
لغتنامه دهخدا
بی روایی . [ رَ ] (حامص مرکب ) ناروایی .عدم رواج . کساد. بیرونقی بازار. کاسدی :
کاسدی و بی روایی از لب و دندانْت
بر صدف و درّ و بر شکر زده داری .
رجوع به روا شود.
کاسدی و بی روایی از لب و دندانْت
بر صدف و درّ و بر شکر زده داری .
سوزنی .
رجوع به روا شود.