بیغوی سلجوقی

بیغوی سلجوقی . [ ب َ غو ی ِ س َ ] (اِخ ) حسام الدین بختیاربن زنگی سلجوقی . امیری بزرگ منش و ملکی نیکوروش بود. مدتها ایالت مرغینان و کاشان را مینمود. صاحب لباب الالباب حالات وی را نگاشته و صاحب عرفات نوشته ٔ او را حجت داشته و از قراری که نوشته اند صاحب کمال بوده و وی را دیوانی مختصر است . (مجمعالفصحاء ج 1 ص 173). و مؤلف حبیب السیر (در ج 2 ص 395 چ کتابخانه ٔ خیام ) وی را بنام ابوالفضل بیغوی سلجوقی آورده است که در زمانی که حاکم سیستان بوده توسط طغرل شکست خورده است (پس از مرگ مودود). رجوع به بیغوی بن سلجوق شود.