بویاکردنلغتنامه دهخدابویاکردن . [ ک َ دَ] (مص مرکب ) صاحب بو کردن . بودار کردن : خاک و باد و آب وآتش کو ندارد رنگ و بوی نرگس و گل را چگونه رنگی و بویا کند.ناصرخسرو.