بوبو

بوبو. (اِ) شانه سر و هدهدو آنرا مرغ سلیمان هم گفته اند. (برهان ). هدهد. (اوبهی ) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). بوبک :
فرق سر او باد به ده شاخ چو بوبو.

سراج الدین قمری .

رجوع به پوپک شود. || در بعضی جاها، زنان ، خواهر خود را بوبو خوانند. (برهان ) (ناظم الاطباء). || (اِ صوت ) صدای شانه بسر :
وصال بلبل با گل هنوز نابوده
بخیره شور برآورده شانه سر بوبو.

نزاری (از رشیدی ).

رجوع به پوپک شود.