بنی فاطمه
لغتنامه دهخدا
بنی فاطمه . [ ب َ طِ م َ ] (اِخ ) سادات و ذراری سرور کائنات صلوات اﷲ علیه و آله . چه اولاد آن سرور منحصر شد به اولاد فاطمه علیهاالسلام و از سایر بنات آن حضرت اولادی نماند. (ناظم الاطباء) :
خدایا به حق بنی فاطمه
که بر قول ایمان کنم خاتمه .
خدایا به حق بنی فاطمه
که بر قول ایمان کنم خاتمه .
سعدی .