بلفتوحلغتنامه دهخدابلفتوح . [ ب ُ ف ُ ] (اِخ ) صورتی است از ابوالفتوح : و نسختی از آن به مدینةالسلام به دارالخلافه فرستادند و بلفتوح اسفرائینی را از حضرت خلافت مهجور کردند. (کتاب النقض ص 486). رجوع به ابوالفتوح شود.
