بلحیةلغتنامه دهخدابلحیة. [ ب َ ل َ حی ی َ ] (ع اِ) بوی خوش و عطری که در آن بلح آمیخته باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به بلحیات شود.