بغرلغتنامه دهخدابغر.[ ب َ غ َ ] (ع مص ) به بیماری بغر مبتلا شدن شتر، بغرالبعیر بغراً. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || سخت تشنه شدن . (زوزنی ). آشامیدن آب و سیر نشدن . (از اقرب الموارد).
