بطغ

بطغ. [ ب َ طَ ] (ع مص ) آلوده شدن بنجاست . لغتی است فی بدغ ، بطغ بالعذرة بطغاً. (ناظم الاطباء). آلوده شدن بعذره . (تاج المصادر بیهقی ). بمعنی بدغ است . (منتهی الارب ). و رجوع به بدغ شود. || مالیدن چیزی بر زمین . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || پای کشان بر زمین رفتن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).