بطان

بطان . [ ب ُ / ب َ ] (ع اِ) اسم فعل بمعنی ماضی ، یقال : بطان ذا خروجاً؛ یعنی درنگ کرد در برآمدن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).