بشیرلغتنامه دهخدابشیر. [ ب َ ] (اِخ ) ابن معاویه مکنی به ابوعلقمه ٔ بحرینی . حاکم دراکلیل ، و ابن سعد در شرف المصطفی و بیهقی در دلائل از طریق یونس بن بکیر از او روایت دارد. رجوع به الاصابة ج 1 ص 165 شود.
