بسر زلف سخن کردن

بسر زلف سخن کردن . [ ب ِ س َ رِ زُ س ُ خ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بسرزلف حرف زدن . کنایه از استغنا و بی پروایی . (آنندراج ). استغنای در کاری . (مجموعه ٔ مترادفات ص 38). || کنایه از بناز و تبختر حرف زدن . (آنندراج ) :
ناخن چوشانه در جگر زلف میکنم
با نوخطان سخن بسر زلف میکنم .

ملامفید بلخی (از آنندراج ).

رجوع به بسر زلف حرف زدن شود.