بزیغلغتنامه دهخدابزیغ. [ ب ُ زَ ] (اِخ ) ابن موسی الحائک . رئیس فرقه ٔ بزیغیه از فروع خطابیه ، که بزیغ را رسول می پنداشتند و امام جعفر صادق راخدا میدانستند. (از خاندان نوبختی چ اقبال ص 251).
