بزیعهلغتنامه دهخدابزیعه . [ ب َ ع َ ] (ع ص ، اِ) دختربچه ٔ ملیح و ظریف . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). تأنیث بزیع. (منتهی الارب ). و رجوع به بزیع شود.
