بزم افروز
لغتنامه دهخدا
بزم افروز. [ ب َ اَ ] (نف مرکب ) افروزنده ٔ بزم . روشنی ده بزم . مجلس افروز :
شمعهای بساط بزم افروز
همه یاقوت ساز و عنبرسوز.
او همه شب به باده بزم افروز
عاملانش بکار خود همه روز.
در چنین روزهای بزم افروز
عیش سازد بگنبدی هر روز.
بتانی دید بزم افروزو دلبند
بروشن روی خسرو آرزومند.
شمعهای بساط بزم افروز
همه یاقوت ساز و عنبرسوز.
نظامی .
او همه شب به باده بزم افروز
عاملانش بکار خود همه روز.
نظامی .
در چنین روزهای بزم افروز
عیش سازد بگنبدی هر روز.
نظامی .
بتانی دید بزم افروزو دلبند
بروشن روی خسرو آرزومند.
نظامی .