برگ خوار
لغتنامه دهخدا
برگ خوار. [ ب َ خوا / خا ] (نف مرکب ) برگ خوارنده . خورنده ٔ برگ . که از ورق درختان تغذیه کند :
چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
چون برگ خوار گشتی اگر گاو نیستی
انصاف ده مگوی جفا و مخور مرا.
ناصرخسرو.