برگسار
لغتنامه دهخدا
برگسار. [ ب َ ] (اِ مرکب ) (از: برگ + سار،پسوند کثرت و فراوانی ) جایی که برگ فراوان است . || (از: برگ + سار = سر) سر برگ :
ز خشم و عفو تو ایام را درختی رست
بر آن دو شاخ و بر و برگسار آتش و آب .
ز خشم و عفو تو ایام را درختی رست
بر آن دو شاخ و بر و برگسار آتش و آب .
مسعودسعد.